Այն բսռերը, որոնք ցույց են տալիս, թե ում է ուղղված խոսքը, կոչվում են կոչական։
Կոչականի վերջին վանկի ձայնավորի վրա դրվում է շեշտ, իրենից հետո ստորակետ։
Պարո՛ն, այդ նստարանը ներկված է։
Տատի՛կ, դրսում արդեն գարուն է։
Սոֆի՛, դասի ժամանակ չեն խոսում։
Կոչականը կարող է դրվել նախադասության սկզբում, մեջտեղում կամ վերջում։ Կոչականը նախադասության մյուս անդամներից անջատվում է ստորակետով և իր վրա կրում է շեշտ։
Օրինակ՝
Աննա՛, կարմիր ավտոբուսը մոտեցավ։
Կարմիր ավտոբուսը, Աննա՛, մոտեցավ։
Կարմիր ավտոբուսը մոտեցավ, Աննա՛։
- Կարդա՛ նախադասությունները և ընդգծիր կոչականները։
Անի՛, այս գիրքը քեզ շատ կհետաքրքրի։
Արմե՛ն, երկինքը ամպել է, անձրև կգա։
Թույլ տուր տորթը կտրեմ, մայրի՛կ։
Ալի՛կ, եղբայս այսօր չի գա։
- Կետադրի՛ր նախադասությունները։
Լիլի՛թ, առավոտյան չմոռանաս գալ
Տիկին Մարինե՛ն, վաղը կմտնի խանութ։
Արա՛մ, երկինքն ամբողջությամբ մթնեց։
Այսօրվա քննությունդ որ դպրոցում է Արայի՛կ։
- Նախադասությանը ավելացրու <<բժիշկ>> կոչականը 3 տարբերակով՝ սկզբում, մեջտեղում և վերջում, չմոռանա՛ս կետադրել։
Բժիշ՛կ, դեղերս օրվա ո՞ր ժամին ընդունեմ։
Դեղերս բժիշ՛կ, օրվա ո՞ր ժամին ընդունեմ։
Դեղին օրվա ո՞ր ժամին ընդունեմ բժիշ՛կ։